Keupstraße’deki çivili bomba saldırısının mağdurları: Korku ve acı nasıl kanıtlanır?

Bugün bombanın patladığı sırada etki alanı içerisinde olan, ama önemli fiziksel hasara uğramayan kimi tanıklar ifade verdi. Bu tanıkların anlattıkları doğal olarak geçtiğimiz haftanın ağır yaralılarına göre daha az sansasyoneldi. Bu durum maalesef heyet başkanı hakim Götzl’ün soru programını sabırsız, zorlayıcı ve acımasız şekilde uygulamasına neden oldu. Bu tanıklar bir cinayet teşebbüsünün mağdurları olarak kısmen müdahil davacı olsalar da, mahkeme bu mağdurların tarif edilmesi güç korkularını ve psikolojik problemlerini anlamakta ve bunları yeterince ciddiye almakta zorlandı.

Tanıkların çok benzer hissiyatları çok farklı şekillerde anlatmaları çok ilginçti. Hepsi bombayı duymuş, hissetmiş, kısmen duyma sorunları yaşamıştı ve özellikle 100 metre uzaktaki bir dükkanı bile vuran çiviler sonucunda yaşadıkları korkuları anlattılar.

Neredeyse kimse kendi isteğiyle doktorlara veya terapistlere başvurmadı, hatta kimileri hiç başvurmadılar. Bunun nedeni kısmen problemlerini kabullenmek istememeleri, kısmense tanımlayamadıkları korkularıydı. Bugünkü bakış açısından o zamanlar mağdurlara psikososyal yardım sunulmadığı, kimsenin Keupstraße sakinlerine böylesi bir yardımın gerekliliğini açıklamamış olduğu anlaşıldı.

Herkes görevli polis memurlarının kendilerine “suçlu” gibi davrandığını, sürekli olası “mafya”, PKK veya Hizbullah bağlantıları hakkında kendilerine soru sorulduğunu, oysa ki bu bombalı saldırının sadece ırkçılar veya Naziler tarafından gerçekleştirilmiş olabileceğini açık şekilde belirtmiş olduklarını anlattılar. Tanıklardan biri bir polis memurunun ona parmağını ağzına götürerek “Şşş” dediğini ve Nazi ve ırkçılar hakkında daha fazla şey anlatmamasını istediğini anlattı.

Böhnhardt’ın üzerinde bomba olan bisikletini nasıl dikkatlice Keupstraße yönünde sürüklediğini gören bir tanık, kendisine Viva binasının gözetleme kamerarından kötü kalitede bir resmin gösterildiğini anlattı. Ama ona Nazi camiasından Alman terör suçlularının resimleri gösterilmemişti. Yeraltındaki bilinen Nazilerin fotoğraflarının gösterilmesiyle tüm NSU daha o zamanda ortaya çıkarılabilirdi.

Motoruyla yolda olan ve çok hızlı sürmekte olan bir bisikletlinin neredeyse kendisine çarptığını söyleyen başka bir tanık olayın akşamında polise haber verdiği ve Viva resimlerinin bu bisikletli ile olan bağlantısını kurduğu halde neden bu konu hakkında hiç sorgulanmadığına şaşırdığını söyledi. Tanık polisin yaralılara nasıl davrandığı hakkındaki izlenimlerini ayrıntılı şekilde anlattı. Üstü kısmen kana bulanmış olan bir yaralı ona “bu normal değil, suçu üstümüze atıyorlar.” demişti.